Όταν ήμουν εγώ φοιτήτρια
στην διπλωματική μου αποφάσισα να σχεδιάσω έναν ναό.
Μελετώντας την ορθόδοξη τελετουργική
σχεδίασα επτά ξύλινες κατασκευές για τα επτά μυστήρια.
Οι κατασκευές τοποθετήθηκαν σε σημεία του τοπίου
των παιδικών μου χρόνων, φορτισμένα με αναμνήσεις.
Το ιερό της βάπτισης για παράδειγμα
εκεί όπου τελείται συμβολικά ο θάνατος
και η αναγέννηση του βρέφους
σχεδιάστηκε ως χοάνη πάνω από το σημείο όπου
ο βυθός της θάλασσας βάθαινε απότομα και μαύριζε με φύκια.
Οι ψαράδες ονόμαζαν την υποθαλάσσια
αυτή περιοχή “μπάρο”.
Για εμάς τα παιδιά σήμαινε το τέλος της οικείας αμμουδιάς
και την αρχή της τρομακτικής αβύσσου.
Στον αμπελώνα τοποθετήθηκε το μυστήριο του γάμου
επειδή αυτό σφραγίζεται τελετουργικά με κρασί
στον ελαιώνα το ευχέλαιο…
Στην παρουσίαση της διπλωματικής, οι κριτές επεσήμαναν
πως χωρίς να το έχω καταλάβει
σχεδίασα ένα σύνολο από ξωκλήσια έναν ναό από σπαράγματα
που σχημάτιζαν νοητό σταυρό με κέντρο το σπίτι των γονιών μου.
Επιβλέποντες της διπλωματικής μου ήταν
ο Δημήτρης Φιλιππίδης και ο Ανδρέας Κούρκουλας.
Μια ομιλία για το πώς η πορεία μου ξεκίνησε από αυτή την διπλωματική
