Στο διδακτορικό μου ερεύνησα πώς η δομή μιας κατοικίας συσχετίζεται με ευρύτερα ζητήματα του πολιτισμού και της καθημερινότητάς μας. Εστιάζοντας στην περιοχή της Αχαΐας, όπου μεγάλωσα, μελέτησα το πώς εξελίχθηκαν οι μονοκατοικίες από την δεκαετία του 1970 μέχρι και την δεκαετία του 2010. Παίρνοντας συνεντεύξεις από κατοίκους, μηχανικούς και αρχιτέκτονες και μελετώντας ταυτόχρονα κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές αλλαγές που συμβαίνουν εκείνη την εποχή είδα πως η μετατόπιση της κουζίνας από πίσω προς τα μπροστά και η ενοποίησή της με το καθιστικό ήταν μια αλλαγή που σχετιζόταν με την νέα θέση της γυναίκας, μια πιο ανοιχτή σχέση ανάμεσα στην οικογένεια και την κοινωνία, νέες αντιλήψεις σχετικά με το σώμα, άλλο τρόπο κατανόησης των εννοιών βρώμικο, καθαρό, τάξη, αταξία κλπ.

Μέσα από αυτή την παραδειγματική μελέτη κατάλαβα τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία χρησιμοποιεί τις δομές των σπιτιών για να δημιουργήσει νοήματα, ήθη και αξίες. Αυτή η ανθρωπολογική κατανόηση της κατοίκησης μου επέτρεψε να ξαναορίσω την διαδικασία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, ως μιας στοχαστικής διεργασίας μέσα από την οποία ένας κάτοικος σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονά του μπορεί να δημιουργήσει μια ιδιαίτερη δομή κατοικίας που του επιτρέπει να πάρει προσωπική θέση απέναντι στα κοινωνικά δεδομένα. Με αυτόν τον τρόπο οι κατοικίες που σχεδιάζω λειτουργούν ως προσωπικά μανιφέστα των κατοίκων και τους προσφέρουν συναισθήματα ικανοποίησης, υπερηφάνιας και ευτυχίας επειδή ανταποκρίνονται στα αληθινά δικά τους θέλω και τους εκφράζουν πραγματικά.

Μια περίληψη του διδακτορικού
Το διδακτορικό μου σε pdf
To διδακτορικό μου οnline